iti balo vihannati
atta hi attano natthi
kuto putta kuto dhanam.
''ပုတၱာ မတၳိ ဓနမၼတၳိ၊ ဣတိ ဗာေလာ ဝိဟညတိ။
အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ၊ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓနံ''။
'I have sons, I have wealth.' The ignorant man thus thinks he is secured.
Indeed, he himself is not his own. How can sons or wealth be his?
ငါ့မွာ သားသမီးေတြရိွ၏၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြရိွ၏ ဟု (သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာတို႕ကို တြယ္တာ၍ မၿမဲျခင္း
သေဘာတရားကို သတိမထားေသာ) သူမိုက္သည္ စိုးရိမ္ပူပန္၏။ (ထိုသုိ႕ပင္ စိုးရိမ္ပူပန္ေသာ္လည္း
အိုျခင္း နာျခင္းႏွိပ္စက္၍ ေသရမည့္အခါ) မိမိပင္ေသာ္လည္း မိမိအတြက္ အားထားရာ မျဖစ္ႏိုင္၊
သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာတို႕သည္ အဘယ္မွာ အားထားမွီခိုရာ ျဖစ္ႏိုင္ကုန္အံ့နည္း။
အာနႏၵေသ႒ိဝတၳဳ
ပုတၱာ (ဓမၼ၊႒၊၁၊၂၉၇ မတၳီတိ ဣမံ ဓမၼေဒသနံ သတၳာ သာဝတၳိယံ ဝိဟရေႏၲာ အာနႏၵေသ႒ႎ အာရဗ႓ ကေထသိ။
သာဝတၳိယံ ကိရ အာနႏၵေသ႒ိ နာမ စတၱာလီသေကာဋိဝိဘေဝါ မဟာမစၧရီ အေဟာသိ။ ေသာ အႏြၯမာသံ ဉာတေက သႏၷိပါေတတြာ ပုတၱံ မူလသိရႎ နာမ တီသု ေဝလာသု ဧဝံ ၾသဝဒတိ -- ''ဣဒံ စတၱာလီသေကာဋိဓနံ 'ဗဟူ'''တိ မာ သညံ ကရိ၊ ဝိဇၨမာနံ ဓနံ န ဒါတဗၺံ၊ နဝံ ဓနံ ဥပၸါေဒတဗၺံ။ ဧေကကမၸိ ဟိ ကဟာပဏံ ဝယံ ကေရာႏၲႆ ပန ခီယေတဝ။ တသၼာ --
''အၪၨနာနံ ခယံ ဒိသြာ၊ ဥပစိကာနၪၥ အာစယံ။
မဓူနၪၥ သမာဟာရံ၊ ပ႑ိေတာ ဃရမာဝေသ''တိ။
ေသာ အပေရန သမေယန အတၱေနာ ပၪၥ မဟာနိဓိေယာ ပုတၱႆ အနာစိကၡိတြာ ဓနနိႆိေတာ မေစၧရမလမလိေနာ ကာလံ ကတြာ တေႆဝ နဂရႆ ဧကသၼႎ ဒြါရဂါမေက စ႑ာလာနံ ကုလသဟႆံ ပဋိဝသတိ။ တေတၳကိႆာ စ႑ာလိယာ ကုစၧိသၼႎ ပဋိသႏၶႎ ဂဏွိ။ ရာဇာ တႆ ကာလကိရိယံ သုတြာ ပုတၱမႆ မူလသိရႎ ပေကၠာသာေပတြာ ေသ႒ိ႒ာေန ဌေပသိ။ တမၸိ စ႑ာလကုလသဟႆံ ဧကေတာဝ ဘတိယာ ကမၼံ ကတြာ ဇီဝမာနံ တႆ ပဋိသႏၶိဂၢဟဏေတာ ပ႒ာယ ေနဝ ဘတႎ လဘတိ၊ န ယာပနမတၱေတာ ပရံ ဘတၱပိ႑မၸိ။ ေတ ''မယံ ဧတရဟိ ကမၼံ ကေရာႏၲာပိ ပိ႑ဘတၱမၸိ န လဘာမ၊ အမွာကံ အႏၲေရ ကာဠကဏၰိယာ ဘဝိတဗၺ''ႏၲိ ေဒြ ေကာ႒ာသာ ဟုတြာ ယာဝ တႆ မာတာပိတေရာ ဝိသုံ ေဟာႏၲိ၊ တာဝ ဝိဘဇိတြာ ''ဣမသၼႎ ကုေလ ကာဠကဏၰီ ဥပၸႏၷာ''တိ တႆ မာတရံ နီဟရႎသု။
သာပိ ယာဝႆာ ေသာ ကုစၧိဂေတာ၊ တာဝ ယာပနမတၱမၸိ ကိေစၧန လဘိတြာ ပုတၱံ ဝိဇာယိ။ တႆ ဟတၳာ စ ပါဒါ စ အကၡီနိ စ ကဏၰာ စ နာသာ စ မုခၪၥ ယထာဌာေန န အေဟသုံ။ ေသာ ဧဝ႐ူေပန အဂၤေဝကေလႅန သမႏၷာဂေတာ ပံသုပိသာစေကာ ဝိယ အတိဝိ႐ူေပါ အေဟာသိ။ ဧဝံ သေႏၲပိ တံ မာတာ န ပရိစၥဇိ။ ကုစၧိယံ ဝသိတပုတၱသၼိဥႇိ သိေနေဟာ ဗလဝါ ေဟာတိ။ သာ တံ ကိေစၧန ေပါသယမာနာ တံ အာဒါယ ဂတဒိဝေသ ကိၪၥိ အလဘိတြာ ေဂေဟ ကတြာ သယေမဝ ဂတဒိဝေသ ဘတႎ လဘတိ။ အထ နံ ပိ႑ာယ စရိတြာ ဇီဝိတုံ သမတၳကာေလ သာ ကပါလကံ ဟေတၳ ဌေပတြာ၊ ''တာတ (ဓမၼ၊႒၊၁၊၂၉၈၊ မယံ တံ နိႆာယ မဟာဒုကၡံ ပတၱာ၊ ဣဒါနိ န သေကၠာမိ တံ ေပါေသတုံ၊ ဣမသၼႎ နဂေရ ကပဏဒၶိကာဒီနံ ပဋိယတၱဘတၱာနိ အတၳိ၊ တတၳ ဘိကၡာယ စရိတြာ ဇီဝါဟီ''တိ တံ ဝိႆေဇၨသိ။ ေသာ ဃရပဋိပါဋိယာ စရေႏၲာ အာနႏၵေသ႒ိကာေလ နိဝုတၱ႒ာနံ ဂႏ႖ာ ဇာတိႆေရာ ဟုတြာ အတၱေနာ ေဂဟံ ပါဝိသိ။ တီသု ပန ဒြါရေကာ႒ေကသု န ေကာစိ သလႅေကၡသိ။ စတုေတၳ ဒြါရေကာ႒ေက မူလသိရိေသ႒ိေနာ ပုတၱကာ ဒိသြာ ဥဗၺိဂၢဟဒယာ ပေရာဒႎသု။ အထ နံ ေသ႒ိပုရိသာ ''နိကၡမ ကာဠကဏၰီ''တိ ေပါေထတြာ နီဟရိတြာ သကၤာရ႒ာေန ခိပႎသု။ သတၳာ အာနႏၵေတၳေရန ပစၧာသမေဏန ပိ႑ာယ စရေႏၲာ တံ ဌာနံ ပေတၱာ ေထရံ ၾသေလာေကတြာ ေတန ပုေ႒ာ တံ ပဝတၱႎ အာစိကၡိ။ ေထေရာ မူလသိရႎ ပေကၠာသာေပသိ။ အထ မဟာဇနကာေယာ သႏၷိပတိ။ သတၳာ မူလသိရႎ အာမေႏၲတြာ ''ဇာနာသိ ဧတ''ႏၲိ ပုစၧိတြာ ''န ဇာနာမီ''တိ ဝုေတၱ၊ ''ပိတာ ေတ အာနႏၵေသ႒ီ''တိ ဝတြာ အသဒၵဟႏၲံ ''အာနႏၵေသ႒ိ ပုတၱႆ ေတ ပၪၥ မဟာနိဓိေယာ အာစိကၡာဟီ''တိ အာစိကၡာေပတြာ သဒၵဟာေပသိ။ ေသာ သတၳာရံ သရဏံ အဂမာသိ။ တႆ ဓမၼံ ေဒေသေႏၲာ ဣမံ ဂါထမာဟ --
၆၂။ ''ပုတၱာ မတၳိ ဓနမၼတၳိ၊ ဣတိ ဗာေလာ ဝိဟညတိ။
အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ၊ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓန''ႏၲိ။
တႆေတၳာ -- ပုတၱာ ေမ အတၳိ၊ ဓနံ ေမ အတၳိ၊ ဣတိ ဗာေလာ ပုတၱတဏွာယ ေစဝ ဓနတဏွာယ စ ဟညတိ ဝိဟညတိ ဒုကၡယတိ၊ ''ပုတၱာ ေမ နႆႎသူ''တိ ဝိဟညတိ၊ ''နႆႏၲီ''တိ ဝိဟညတိ၊ ''နႆိႆႏၲီ''တိ ဝိဟညတိ။ ဓေနပိ ဧေသဝ နေယာ။ ဣတိ ဆဟာကာေရဟိ ဝိဟညတိ။ ''ပုေတၱ ေပါေသႆာမီ''တိ ရတၱိၪၥ ဒိဝါ စ ထလဇလပထာဒီသု နာနပၸကာရေတာ ဝါယမေႏၲာပိ ဝိဟညတိ၊ ''ဓနံ ဥပၸါေဒႆာမီ''တိ ကသိဝါဏိဇၨာဒီနိ ကေရာေႏၲာပိ ဝိဟညေတဝ။ ဧဝံ ဝိဟညႆ စ အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ ေတန ဝိဃာေတန ဒုကၡိတံ အတၱာနံ သုခိတံ ကာတုံ အသေကၠာႏၲႆ ပဝတၱိယမၸိႆ အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ၊ မရဏမေၪၥ နိပႏၷႆ မာရဏႏၲိကာဟိ ေဝဒနာဟိ အဂၢိဇာလာဟိ ဝိယ ပရိဍယွမာနႆ ဆိဇၨမာေနသု သႏၶိဗႏၶေနသု၊ ဘိဇၨမာေနသု အ႒ိသံဃာေဋသု နိမီေလတြာ ပရေလာကံ ဥမၼီေလတြာ ဣဓေလာကံ ပႆႏၲႆာပိ ဒိဝေသ ဒိဝေသ ဒြိကၡတၱဳံ ႏွာေပတြာ တိကၡတၱဳံ ေဘာေဇတြာ ဂႏၶမာလာဒီဟိ အလကၤရိတြာ ယာဝဇီဝံ ေပါသိေတာပိ သဟာယဘာေဝန (ဓမၼ၊႒၊၁၊၂၉၉ ဒုကၡပရိတၱာဏံ ကာတုံ အသမတၳတာယ အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နတၳိ။ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓနံ ပုတၱာ ဝါ ဓနံ ဝါ တသၼႎ သမေယ ကိေမဝ ကရိႆႏၲိ၊ အာနႏၵေသ႒ိေနာပိ ကႆစိ ကိၪၥိ အဒတြာ ပုတၱႆတၳာယ ဓနံ သဏၭေပတြာ ပုေဗၺ ဝါ မရဏမေၪၥ နိပႏၷႆ၊ ဣဒါနိ ဝါ ဣမံ ဒုကၡံ ပတၱႆ ကုေတာ ပုတၱာ ကုေတာ ဓနံ။ ပုတၱာ ဝါ ဓနံ ဝါ တသၼႎ သမေယ ကႎ ဒုကၡံ ဟရႎသု၊ ကႎ ဝါ သုခံ ဥပၸါဒယႎသူတိ။
ေဒသနာဝသာေန စတုရာသီတိယာ ပါဏသဟႆာနံ ဓမၼာဘိသမေယာ အေဟာသိ။ ေဒသနာ မဟာဇနႆ သာတၳိကာ အေဟာသီတိ။
The fate of a stingy rich man (Ananda)
There was once a very wealthy man named Ananda
in Savatthi. Although he was wealthy, he was very reluctant to
give anything in charity. To his son, Mulasiri, he used to say,
'Don't think we are wealthy. We should not be spendthrift. We
should always acquire more wealth. Otherwise our wealth will
dwindle away.' The rich man buried five pots of gold in his house
and he died without revealing their location to his son.
This man was reborn in a village of beggars,
not far from Savatthi. From the time his mother was pregnant, the
income of the beggars decreased and they thought there must be an
unlucky one amongst them. By dividing themselves up into groups
and by the process of elimination, they came to the conclusion
that the pregnant woman must be the cause of their misfortune.
Thus, she was driven out of the village. Finally she gave birth
to a son who was ugly and repulsive. If she went out begging by
herself, she would get what she had obtained as before, but if
she went out with her son she would get nothing. So, when the boy
was big enough, her mother sent him out alone to beg. As he
wandered about in Savatthi, he entered his old house in the
previous life. When the sons of Mulasiri saw him they were
frightened by his ugly looks and ordered their servants to throw
him out of the house.
The Buddha who was on his almsround saw the
incident and asked the Venerable Ananda to fetch Mulasiri. When
he came, the Buddha revealed that the young beggar was none
other than Mulasiri's own dead father. But Mulasiri could not
believe it. So, the Buddha directed the young beggar to show
where he had buried his five pots of gold. Only then did Mulasiri
accept the truth and from that time he became a devoted
lay-disciple of the Buddha.
ဒါနႏွင့္စပ္ မွတ္ဖြယ္မ်ား
ဒါနဟူသည္၊ ျပဳအံ့ရည္ေသာ္
မလည္မသုန္၊ သဒၶါဟုန္ျဖင့္
မတုန္မလႈပ္၊ ထိန္းအုပ္မစၦ၊ မတြန္႕ေစနဲ႕
လွဴေထြေရွ႕ဘို႕၊ ဉာဏ္မဲ့ကင္းယုံ၊ တြန္႕တိုတုံက
မထမရြယ္၊ ေနာင္ခါ၀ယ္၌
ႏြမ္းနယ္ခ်မ္းသာ၊ ဆိုးရုပ္၀ါႏွင့္
မဟာကုသ၊ ပဥၥပါပီ၊ မေဟသီတို႕
ယကၡီယကၡ၊ တူသမွ်ျဖင့္
ရူပလကၡဏာ၊ ပ်က္တက္စြာ၏။
အတၱာ ေဂေဟ နိ၀တၱႏၱိ၊ သုသာေန မိတၱ ဗႏၶ၀ါ။
သုကဋံ ဒုကၠဋံ ကမၼံ၊ ဆာယာ၀ အႏုပါယီနီ။
မေနရလို႕ ေသၾကတဲ့ခါ
ကိုယ့္ေနာက္ကိုကား ဘာမ်ားပါမွာ
ပစၥည္းဟူက ျမဴမွ်မပါ
ကိုယ္ျပဳထား ကံမ်ားကိုယ့္ေနာက္ပါ။
တဏွာသည္သာ သံသရာရွည္ေၾကာင္းျဖစ္သည္။
ဒါနကိုေၾကာက္သူမွာ ဥသွ်စ္သီးေၾကြက်သည္ကို ေျမၿပိဳသည္ အထင္ျဖင့္ ေၾကာက္ေျပးေသာ
ယုန္မိုက္ပမာ မေၾကာက္ထိုက္သည္ကို ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
စုေဆာင္းထားေသာဥစၥာတို႕ကို စြန္႕လွဴျခင္းသည္သာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းမည္သည္။
ေရကန္၌ တည္ေသာေရတို႕ကို ထုတ္လြတ္ရာ ေရပြန္သည္သာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း
မည္သကဲ့သို႕တည္။
(နီတိဆရာ)
ဒါနအက်ိဳး
အမ်ားခ်စ္အပ္၊
သူျမတ္တို႕ခ်ဥ္း
ေကာင္းသတင္းၾကြယ္
ပြဲလယ္၀င္ရဲ
ခႏၶာစဲေသာ္၊ ေရာက္ၿမဲနတ္ထံ
ဤငါးတန္၊ ရရန္လွဴက်ိဳးေတြ။
ဘ၀အတြက္ အားထားရာ
ဒါနမပါ၊ သံသရာ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမြဲတက္သည္။
သီလမပါ၊ သံသရာ၊ အနာေရာဂါစြဲတက္သည္။
ဘာ၀နာမပါ၊ သံသရာ၊ ၀ိပႆနာနဲ႕လြဲတက္သည္။
ကုသုိလ္သည္သာ၊ သံသရာ၊ အားထားရာစစ္ျဖစ္ေတာ့သည္။
မရႈံးေစနဲ႕
ကိုယ့္ကို ကိုအေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ဆင္ျခင္
ကိုယ့္အမႈ ကိုယ္ျပဳျပင္တယ္၊ ကိုယ္တြင္းတြင္တရား
ကိုယ့္အရွင္ႏွင့္ကိုယ္သာ၊ ကိုယ္ဆရာမွတ္ၾကအမ်ား
ကိုယ္ျပဳတဲ့အကုသိုလ္၊ ကိုယ္သာလွ်င္ ခံစား
ဘယ္သမီး ဘယ္သား၊ ဘယ္မယားမကူလာ
ေသေသာအခါ အေဖၚနည္းလို႕၊ တစ္ေယာက္ထဲသြားရမည္သာ
ခုဘ၀လူျဖစ္လာတယ္၊ ေရွးသမၻာအေၾကာင္း
ေကာင္းလွလို႕အရေတာ္၊ ရႈံးေစနဲ႕ေနာ္
ေနာင္ဘ၀အရင္းေပၚေအာင္၊ ခုကေနာ္ ႀကိဳးစားစို႕လား။
0 မွတ္ခ်က္မ်ား:
Post a Comment