n'etam ajjatanam iva
Nindanti tunhim asinam
nindanti bahu bhaninam
Mita bhaninam pi nindanti
natthi loke anindito.
''ေပါရာဏေမတံ အတုလ၊ ေနတံ အဇၨတနာမိဝ။
နိႏၵႏၲိ တုဏွိမာသီနံ၊ နိႏၵႏၲိ ဗဟုဘာဏိနံ။
It is not new, O Atula! It has always been done from ancient times.
They blame one who is silent, they blame one who speaks much,
and they blame one who speaks little.
There is no one in this world who is not blamed.
အို အတုလ.....ဤကဲ့ရဲ႕ျခင္းသေဘာသည္ ေရွးအခါမွစလာေသာ အေလ့တည္း၊ ယခုမွ ျဖစ္လာေသာ အေလ့မဟုတ္၊ စကားမေျပာ ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာသူကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ စကားမ်ားမ်ားေျပာေသာ
သူကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ စကားနည္းနည္းေျပာေသာသူကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊
ေလာက၌ အကဲ့ရဲ႕လြတ္ေသာသူ မရိွ။
na c'etarahi vijjati
Ekantam nindito poso
ekantam va pasamsito.
''န စာဟု န စ ဘဝိႆတိ၊ န ေစတရဟိ ဝိဇၨတိ။
ဧကႏၲံ နိႏၵိေတာ ေပါေသာ၊ ဧကႏၲံ ဝါ ပသံသိေတာ။
There never has been, there never will be, nor is there now,
anyone who is always blamed or always praised.
လုံးလုံး အကဲ့ရဲ႕ခံရေသာသူ၊ လုံးလုံး အခ်ီးမြမ္းခံရေသာသူဟူ၍ ေရွးကလည္း မရိွခဲ့ဘူး၊
ယခုလည္း မရိွ၊ ေနာင္လည္း ရိွလိမ့္မည္ မဟုတ္။
အတုလဥပါသကဝတၳဳ
ေပါရာဏေမတႏၲိ ဣမံ ဓမၼေဒသနံ သတၳာ ေဇတဝေန ဝိဟရေႏၲာ အတုလံ နာမ ဥပါသကံ အာရဗ႓ ကေထသိ။
ေသာ ဟိ သာဝတၳိဝါသီ ဥပါသေကာ ပၪၥသတဥပါသကပရိဝါေရာ ဧကဒိဝသံ ေတ ဥပါသေက အာဒါယ ဓမၼႆဝနတၳာယ ဝိဟာရံ ဂႏ႖ာ ေရဝတေတၳရႆ သႏၲိေက ဓမၼံ ေသာတုကာေမာ ဟုတြာ ေရဝတေတၳရံ ဝႏၵိတြာ နိသီဒိ။ ေသာ ပနာယသၼာ ပဋိသလႅာနာရာေမာ သီေဟာ ဝိယ ဧကစာေရာ၊ တသၼာ ေတန သဒၶႎ န ကိၪၥိ ကေထသိ။ ေသာ ''အယံ ေထေရာ န ကိၪၥိ ကေထသီ''တိ ကုေဒၶါ ဥ႒ာယ သာရိပုတၱေတၳရႆ သႏၲိကံ ဂႏ႖ာ ဧကမႏၲံ ဌိေတာ ေထေရန ''ေကနေတၳန အာဂတတၳာ''တိ ဝုေတၱ ''အဟံ၊ ဘေႏၲ၊ ဣေမ ဥပါသေက အာဒါယ ဓမၼႆဝနတၳာယ ေရဝတေတၳရံ ဥပသကၤမႎ၊ တႆ ေမ ေထေရာ န ကိၪၥိ ကေထသိ၊ သြာဟံ တႆ ကုဇၩိတြာ ဣဓာဂေတာ၊ ဓမၼံ ေမ ကေထထာ''တိ အာဟ။ အထ ေထေရာ ''ေတန ဟိ ဥပါသကာ နိသီဒထာ''တိ ဝတြာ ဗဟုကံ ကတြာ အဘိဓမၼကထံ ကေထသိ။ ဥပါသေကာပိ ''အဘိဓမၼကထာ နာမ အတိသဏွာ၊ ေထေရာ ဗဟုံ အဘိဓမၼေမဝ ကေထသိ၊ အမွာကံ ဣမိနာ ေကာ အေတၳာ''တိ ကုဇၩိတြာ ပရိသံ အာဒါယ အာနႏၵေတၳရႆ သႏၲိကံ အဂမာသိ။
ေထေရနာပိ ''ကႎ ဥပါသကာ''တိ ဝုေတၱ၊ ''ဘေႏၲ၊ မယံ ဓမၼႆဝနတၳာယ ေရဝတေတၳရံ ဥပသကၤမိမွာ၊ တႆ သႏၲိေက အာလာပသလႅာပမတၱမၸိ အလဘိတြာ ကုဒၶါ သာရိပုတၱေတၳရႆ သႏၲိကံ အဂမိမွာ၊ ေသာပိ ေနာ အတိသဏွံ ဗဟုံ အဘိဓမၼေမဝ ကေထသိ၊ 'ဣမိနာ အမွာကံ ေကာ အေတၳာ'တိ ဧတႆာပိ ကုဇၩိတြာ ဣဓာဂမိမွာ၊ ကေထဟိ ေနာ၊ ဘေႏၲ၊ ဓမၼကထ''ႏၲိ။ ေတန ဟိ နိသီဒိတြာ သုဏာထာတိ ေထေရာ ေတသံ သုဝိေညယ်ံ ကတြာ အပၸကေမဝ (ဓမၼ၊႒၊၂၊၂၁ဝ ဓမၼံ ကေထသိ။ ေတ ေထရႆပိ ကုဇၩိတြာ သတၳဳ သႏၲိကံ ဂႏ႖ာ ဝႏၵိတြာ ဧကမႏၲံ နိသီဒႎသု၊ အထ ေန သတၳာ အာဟ -- ''ကသၼာ ဥပါသကာ အာဂတတၳာ''တိ? ''ဓမၼႆဝနာယ၊ ဘေႏၲ''တိ။ ''သုေတာ ပန ေဝါ ဓေမၼာ''တိ? ''ဘေႏၲ၊ မယံ အာဒိေတာ ေရဝတေတၳရံ ဥပသကၤမိမွာ၊ ေသာ အေမွဟိ သဒၶႎ န ကိၪၥိ ကေထသိ၊ တႆ ကုဇၩိတြာ သာရိပုတၱေတၳရံ ဥပသကၤမိမွာ၊ ေတန ေနာ ဗဟု အဘိဓေမၼာ ကထိေတာ၊ တံ အသလႅေကၡတြာ ကုဇၩိတြာ အာနႏၵေတၳရံ ဥပသကၤမိမွာ၊ ေတန ေနာ အပၸမတၱေကာဝ ဓေမၼာ ကထိေတာ၊ တႆပိ ကုဇၩိတြာ ဣဓာဂတမွာ''တိ။
သတၳာ တႆ ကထံ သုတြာ၊ ''အတုလ၊ ေပါရာဏေတာ ပ႒ာယ အာစိဏၰေမေဝတံ၊ တုဏွီဘူတမၸိ ဗဟုကထမၸိ မႏၵကထမၸိ ဂရဟႏၲိေယဝ။ ဧကႏၲံ ဂရဟိတေဗၺာေယဝ ဝါ ဟိ ပသံသိတေဗၺာေယဝ ဝါ နတၳိ။ ရာဇာေနာပိ ဧကေစၥ နိႏၵႏၲိ၊ ဧကေစၥ ပသံသႏၲိ။ မဟာပထဝိမၸိ စႏၵိမသူရိေယပိ အာကာသာဒေယာပိ စတုပရိသမေဇၩ နိသီဒိတြာ ဓမၼံ ကေထႏၲမၸိ သမၼာသမၺဳဒၶံ ဧကေစၥ ဂရဟႏၲိ၊ ဧကေစၥ ပသံသႏၲိ။ အႏၶဗာလာနဥႇိ နိႏၵာ ဝါ ပသံသာ ဝါ အပၸမာဏာ၊ ပ႑ိေတန ပန ေမဓာဝိနာ နိႏၵိေတာ နိႏၵိေတာ နာမ၊ ပသံသိေတာ စ ပသံသိေတာ နာမ ေဟာတီ''တိ ဝတြာ ဣမာ ဂါထာ အဘာသိ --
၂၂၇။ ''ေပါရာဏေမတံ အတုလ၊ ေနတံ အဇၨတနာမိဝ။
နိႏၵႏၲိ တုဏွိမာသီနံ၊ နိႏၵႏၲိ ဗဟုဘာဏိနံ။
မိတဘာဏိမၸိ နိႏၵႏၲိ၊ နတၳိ ေလာေက အနိႏၵိေတာ။
၂၂၈။ ''န စာဟု န စ ဘဝိႆတိ၊ န ေစတရဟိ ဝိဇၨတိ။
ဧကႏၲံ နိႏၵိေတာ ေပါေသာ၊ ဧကႏၲံ ဝါ ပသံသိေတာ။
၂၂၉။ ''ယံ ေစ ဝိညဴ ပသံသႏၲိ၊ အႏုဝိစၥ သုေဝ သုေဝ။
အစၧိဒၵဝုတၱႎ ေမဓာဝႎ၊ ပညာသီလသမာဟိတံ။
၂၃ဝ။ ''နိကၡံ ဇေမၺာနဒေႆဝ၊ ေကာ တံ နိႏၵိတုမရဟတိ။
ေဒဝါပိ နံ ပသံသႏၲိ၊ ျဗဟၼဳနာပိ ပသံသိေတာ''တိ။
တတၳ ေပါရာဏေမတႏၲိ ပုရာဏကံ ဧတံ။ အတုလာတိ တံ ဥပါသကံ နာေမန အာလပတိ။ ေနတံ အဇၨတနာမိဝါတိ ဣဒံ နိႏၵနံ ဝါ ပသံသနံ ဝါ အဇၨတနံ (ဓမၼ၊႒၊၂၊၂၁၁ အဓုနာ ဥပၸႏၷံ ဝိယ န ေဟာတိ။ တုဏွိမာသီနႏၲိ ကႎ ဧေသာ မူေဂါ ဝိယ ဗဓိေရာ ဝိယ ကိၪၥိ အဇာနေႏၲာ ဝိယ တုဏွီ ဟုတြာ နိသိေႏၷာတိ နိႏၵႏၲိ။ ဗဟုဘာဏိနႏၲိ ကႎ ဧသ ဝါတာဟတတာလပဏၰံ ဝိယ တဋတဋာယတိ၊ ဣမႆ ကထာပရိယေႏၲာေယဝ နတၳီတိ နိႏၵႏၲိ။ မိတဘာဏိမၸီတိ ကႎ ဧသ သုဝဏၰဟိရညံ ဝိယ အတၱေနာ ဝစနံ မညမာေနာ ဧကံ ဝါ ေဒြ ဝါ ဝတြာ တုဏွီ အေဟာသီတိ နိႏၵႏၲိ။ ဧဝံ သဗၺထာပိ ဣမသၼႎ ေလာေက အနိႏၵိေတာ နာမ နတၳီတိ အေတၳာ။ န စာဟူတိ အတီေတပိ နာေဟာသိ၊ အနာဂေတပိ န ဘဝိႆတိ။
ယံ ေစ ဝိညဴတိ ဗာလာနံ နိႏၵာ ဝါ ပသံသာ ဝါ အပၸမာဏာ၊ ယံ ပန ပ႑ိတာ ဒိဝေသ ဒိဝေသ အႏုဝိစၥ နိႏၵကာရဏံ ဝါ ပသံသကာရဏံ ဝါ ဇာနိတြာ ပသံသႏၲိ၊ အစၧိဒၵါယ ဝါ သိကၡာယ အစၧိဒၵါယ ဝါ ဇီဝိတဝုတၱိယာ သမႏၷာဂတတၱာ အစၧိဒၵဝုတၱႎ ဓေမၼာဇပညာယ သမႏၷာဂတတၱာ ေမဓာဝႎ ေလာကိယေလာကုတၱရ ပညာယ ေစဝ စတုပါရိသုဒၶိသီေလန စ သမႏၷာဂတတၱာ ပညာသီလသမာဟိတံ ပသံသႏၲိ၊ တံ သုဝဏၰေဒါသဝိရဟိတံ ဃ႗နမဇၨနကၡမံ ဇေမၺာနဒနိကၡံ ဝိယ ေကာ နိႏၵိတုမရဟတီတိ အေတၳာ။ ေဒဝါပီတိ ေဒဝတာပိ ပ႑ိတမႏုႆာပိ တံ ဘိကၡဳံ ဥပ႒ာယ ေထာေမႏၲိ ပသံသႏၲိ။ ျဗဟၼဳနာပီတိ န ေကဝလံ ေဒဝမႏုေႆဟိ၊ ဒသသဟႆစကၠဝါေဠ မဟာျဗဟၼဳနာပိ ဧသ ပသံသိေတာေယဝါတိ အေတၳာ။
ေဒသနာဝသာေန ပၪၥသတာပိ ဥပါသကာ ေသာတာပတၱိဖေလ ပတိ႒ဟႎသူတိ။
Nothing too much and too little (Atula)
Once Atula and his companions wanted to listen
to the Dhamma. They went to see Venerable Revata, but he was very
aloof and he did not say anything to them. They were very
disappointed and went to Venerable Sariputta. When he learned why
they had come, Sariputta expounded very deep Dhamma to them. His
preaching also was not to their liking, and they grumbled that
Sariputta had been too lengthy and too profound. Next Atula and
his party approached Venerable Ananda, who expounded to them the
bare essentials of the Dhamma. This time they remarked that
Ananda had been too brief and too sketchy. Finally they came to
the Buddha and said to him, 'Venerable Sir, we have come to
listen to your teaching. We have been to other preachers before
we came here, but we are not satisfied with any of them.
Venerable Revata did not bother to teach us and he kept silent;
Venerable Sariputta was too exhaustive and the Dhamma he taught
us was too difficult for us. As for Venerable Ananda, he was too
brief and too sketchy. We did not like any of their discourses.'
To them the Buddha said, 'My disciples, blaming
others is not something new. There is no one in this world who is
never blamed; people would blame even a king, or even a Buddha.
To be blamed or to be praised by a narrowminded one is of no
consequence. One is truly criticised only when he is censured by
a wise man, and truly praised when commended by a wise man.'
0 မွတ္ခ်က္မ်ား:
Post a Comment